Ankara'da yaşamayı istiyorum...

Bu aralar hiç yazamaz oldum, ne yapıyorum hiç anlayamadan, günler, haftalar hatta aylar akıp gidiyor...Bahardandır diyorum, herşeyi baharı yoruyorum bu ara :)

Biraz gecikmeli olarak İstanbul gezimi anlatayım, çektiğim bir kaç fotoğrafı da paylaşayım.

İstanbul güzel sehir, bunu hep biliyordum ama bu sefer ben bir süre daha Ankara'da yaşamak istedigimi ve bu İstanbul'da yasamak istemedigimi anladim. Çoook zorsun İstanbul, çok.

Evet Besiktaş'tan Sarıyer'e uzanan sahil şeridi çok güzel, Nişantaşı çok Avrupai, Eminönü'nün o kalabaligi başımı döndürüyor, Taksim'in kozmopolitligini çok seviyorum, Galata kulesinden gördüğüm İstanbul'a aşık oluyorum ama....

Bir kere daha anladim ki, benim zamanım çok kıymetli, hayatını saat saat planlayan biri için yollarda geçirilen uzun saatler dayanılmaz. Evet en önemlisi bu herhalde, trafikte geçirilen zaman, bu sürede elimin kolumun bağlı olduğunu hissetmem.

Diğer en önemli sorun da kendimi İstanbul'da çok güvensiz hissetmem. Çantama sarılarak yürüyorum, her an başıma birşey gelecek gibi hissediyorum. Ben bunun üstüne gidip, gereksiz evham yaptığımı düşünsem de her gidişimde birşeyler oluyor ve ben yine gü-ve-ne-mi-yo-rum. Geçen sene 4 gün İstanbul'da kalıp Roma'ya geçecektim. O hrsızlıklarıyla ünlü Roma'ya indiğimde derin bir oh çektim, kendimi güvende hisettim. Gerçi Roma'nın gönlümdeki yeri apayrı, onu başka bir sefere anlatayım ama yine de insanın başka bir ülkede, hem de İtalya'da, kendini kendi ülkesinde olduğunda daha güvende hissetmesi trajıkomik geliyor bana. Bu sefer de kaldığım otelin 50m aşağısında bir kadın terörist 4 kilo bomba ile yakalandı :( Neyse ki kimsenin burnu bile kanamadı.

İstanbulda yaşayacaksam eğer;

* Bir yerden baska bir yere gidişin, haftanın farklı günlerinde ya da günün farklı saatlerinde yarım saat ile 2 saat arasında değişebilecek olmasına alışmalıyım.

* Eğitimin planlandığından 1 saat önce bitmesi hiç bir sey ifade etmiyor İstanbul'da, çünkü o sürede 1 saat kantinde servis beklemek zorundayım.

* Ya da 1 saat Pier Loti'de oturmak için 4 saatimin yollarda geçmesini kanıksamaliyim.

* Hafta içi kültür sanat yaşamının tamamen bitmesini, Ankara'da haftada bir olan konser-tiyatro etkinliklerimin İstanbul'da ayda bire düşmesine alışmalıyım.

* Yolu uzatmaya çalışan taksicilere, uzattığınız para 10 YTL bile olsa sahte mi diye güneşe tutan şoförlere alışmalıyım.

...

Bu liste böyle uzaar gider...

Bu sefer çok zor geldi bana İstanbul, çok yordu beni. Yetti bana İstanbul, fazla geldi, evime Ankara'ya dönmek istedim.

Bizim kendimizi teselli ettigimizi düsündüğüm, 'Ankara'da yasayip, Istanbul'da gezilir' sözünün doğruluguna bir kez daha inandim içtenlikle. Ankara Ankara güzel Ankara, ben bir süre daha buralardayım :)

Ama kısa bir moladan sonra :) 23 Nisan'da 3 günlüğüne İzmir'e kaçıyoruz... İzmir, Çeşme, Alaçatı, Şirince bizi bekliyor!!! Yeni fotoğraflarla döneceğim! Ama umarım yeni bir ikilemle dönmem :)

Herkese iyi tatiller...

Tüm çocukların ve içinizdeki çocukların dünyanın en güzel bayramı, tek çocuk bayramı olan 23 Nisan'ı kutlu olsun...

Zuhal

P.S. Aslında daha çok fotoğraf yükleyecektim, ama yazdığım her yüklemeden sonra tüm yazılar darmadağın oluyor, bu konuda biraz kendimi geliştirmem gerek sanırım...