Güzel İzmir

İzmir... Gülen insanların güzel şehri... Aydınlık, ılık, mavi, rüzgarlı, dingin, güneşli, şefkatli, saygılı...

Geçtiğimiz hafta sonlarının birinde İzmir'deydim... İzmir ne güzel bir şehir öyle, hatırladım, iyi oldu. 3 yıl olmuş gitmeyeli, gözden ırak gönülden de ırak oluyor sanki. Unutuyor insan kokusunu, dokusunu...

Özlemişim Konak'ı, kalabalık Kemeralti'ni...

Doyasıya içime çektim denizi, ilik bir bahar aksami Alsancak'ta...

Ne güzelmiş Asansör'ün manzarası, niye gitmemişim ki hiç şimdiye kadar...

Ve başka başka keşifler.
Alaçatı'ya gittim ilk kez...



Yeni ve eski değirmenleri seyrettik hipnotik bir etkiyle...

Dar sokaklarda yürüdük kaybolmayı beceremeden... 'Country Homes' tarzı evleri inceledik hayran hayran...

Herşeyin sakızlısının tadına baktık özenle...


Fotoğraflarını çektim nazlı gelinciklerin, kan kırmızı tarlaların içinde. Limon çiçeklerinin kokusuyla başımız döndü. Dev papatyalardan taç yaptık, dolaştık sokaklarda Kleopatra edalarıyla. Renkli pazardan rengarenk meyvalar aldik.

Sonra Çeşme ve Şirince... Onu da bir dahaki gönderiye artık...

Çok keyifliydi çoook. Şimdi yine gittim oralara... Aslında bir tarafım hep oralarda zaten, her daim, Ankara'ya geldigimden beri hiç unutmadim Ege'mi. Kimi zaman akşamüstü esen ılık bir rüzgar atıyor beni o topraklara, kimi zaman yediğim otlarda alıyorum tadını, kimi zaman kulaklığımdan gelen bir zeybek havasıyla gidiyorum toprağıma, kimi zaman da sadece gözlerimi kapıyorum ve orada oluyorum...

Sözün özü kalbim Ege'de kaldı...

Zuhal